-
Дар бораи одамоне, ки наҳорӣ намекунанд, фаҳмиши махсус дошта бошед “Панҷ дақиқаи дигар, танҳо панҷ дақиқаи дигар…” “Худоё!Боз дер!Ран...” Ҳамеша мехоҳам, ки саҳар бештар хоб равам, бедор шавам, то ба кор шитофт, Воқеан ҳам вақти омода кардани субҳона набуд.Ҷуфти илмии...Бештар»
