-
Дар бораи одамоне, ки наҳорӣ намекунанд, фаҳмиши махсус дошта бошед “Панҷ дақиқаи дигар, танҳо панҷ дақиқаи дигар…” “Худоё!Боз дер!Ран...” Ҳамеша мехоҳам саҳар бештар хоб равам, бедор шавам, то ба кор саросема шавам, Воқеан ҳам вақти тайёр кардани субҳона набуд.Ҷуфти илмии...Бештар»
